Thuis

Sinds vorig jaar mei (2018) ben ik weer ‘thuis’. Thuis tussen aanhalingstekens… want sowieso is de vraag natuurlijk voortdurend geweest wat is thuis en waar is dat… Vandaar natuurlijk ook de titel van dit blog: omzwervingen naar huis… Maar goed daarover zo even meer. 
Nu bedoel ik met thuis: Nederland je weet wel…ons koude kikkerlandje met veen, klei, zandgrond en het voortdurende geleuter over het weer.

Het is heerlijk om weer thuis te zijn en de frisse lucht te ademen! Het was mijn bedoeling om het werk weer op te pakken en ergens een leuk huisje te huren. Het maakte me in eerste instantie niet zoveel uit waar dat zou zijn omdat ik als trainingsacteur overal in Nederland aan de slag kan. En ook was samenleven in een of andere woonvorm een prima optie zolang de huisgenoten geen ‘typische’ studenten zouden zijn… maar verder was alles ok. Niet eens zoveel eisen dus en dus dacht ik dat het dan ook niet zo moeilijk zou moeten zijn… Niets was minder waar!

huis

De afgelopen periode was een aaneenschakeling van verschillende woonsituatie’s van kort tot langdurend. Zo paste ik op verschillende huizen al dan niet met tuin en/of huisdier onderhoud,  huurde ik ‘onder’ in een woongroep, logeerde bij vrienden en familie, verbleef in B&B’s (waaronder een pipowagen) en ging ik toch ook maar weer eens op reis… Dit doe ik nu dus al zo’n anderhalf jaar en heb nog steeds geen vaste woonplek. Inmiddels is de regio waarin ik een huis zoek door werk toch wat verkleind naar de omgeving van Arnhem/ Nijmegen; wat de zoektocht niet makkelijker maakt. Dat dit ook ‘beoefening’ is, spreekt voor zich maar dat dit eigenlijk heel erg leuk is zal menig mens verbazen.

Niet dat ik niet meer op zoek ben naar een vaste plek hoor… dat lijkt me nog steeds geweldig! Ik zou dan graag een poes hebben die spinnend op mijn schoot ligt of irritant op mijn computer gaat liggen als ik wat probeer op te zoeken. Ik zou wat over is van mijn persoonlijke spulletjes, uit de opslag halen en het huisje naar mijn smaak inrichten. Waar ik dan ook een meditatiehoekje gemaakt heb met beeldjes van Manjushri en Quan Yin die ik dan eindelijk kan aanschaffen.
Dat de verzameldrift en de innesteling weer kan plaatsvinden zeg maar…

Maar ja dat is nu nog niet. Wat er wel is is afwisseling, vrijheid, luxe en geen luxe, gulle gevers, delen, dankbaarheid, natuur, ontmoetingen, avontuur, beoefening, verdieping en tot nu toe nog altijd een dak boven m’n hoofd!

beoefening

Het is een oefening in het bewandelen van een heilzame weg tussen inspanning en ontspanning. Inspanning als in zoeken naar woonruimte (vast en tijdelijk) en ontspanning als in accepteren van wat er op mijn pad komt. Het is geweldig om te ervaren dat het kunnen vertrouwen op de voorzienigheid van het leven me veel rust en geluk oplevert. Ik ben blij met wat me gegeven word en maak me minder snel druk als iets niet gaat zoals ik wil. Natuurlijk is het soms even spannend als ik niets kan vinden om een periode te overbruggen maar ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik nog altijd terug kan vallen op mijn moeder die een logeerbed voor me heeft al is dit niet in de regio waar ik werk. Dat is een groot goed! Het hebben van voldoende inkomen is ook fijn, een B&B is er immers altijd (zit nu in 1 net over de grens in Duitsland). Ook in het hebben van voldoende inkomen heb ik even door moeten schakelen toen het acteerwerk wel heel mager werd. En ook daarin is de voorzienigheid geweldig gebleken.

verlangen

Grappig hoe het niet hebben van een vaste woonplek of veel bezit juist weinig innerlijk verlangen opwekt… Terwijl ik mijzelf ook zie in een huisje wat met hebbedingetjes wordt aangekleed, blijft dit verlangen klein en zonder druk. Het is iets wat ik achter gelaten heb om het grotere verlangen naar een vormloos thuis te kunnen volgen. Dit schrijvende kan ik zeggen dat ik het verlangen naar dit vormloze thuis niet meer zo voel. Niet dat ik intussen ‘verlicht’ ben geraakt maar ben wel een hoop lichter geworden. Het leven wat ik nu leid, brengt me op plekken in mijzelf en buiten mijzelf wat nog onbekend terrein was en is. Die plek in mijzelf in verbinding met wat er zich aandient zou ik meer als thuis willen bestempelen. Het klinkt wat afgezaagd maar toch voelt het zo. Als ik namelijk denk aan het hebben van een eigen plek staat dat los van het gevoel van een thuis. Want die heb ik al…in mijzelf maar ook in de wereld om mij heen, in alles en iedereen die ik tegen kom op mijn pad.

uitnodiging

En… in een notendop mijn komende oppashuis is dit: 2 poezen, een knappend haardvuur, grote tuin met vijver, logeerplekken, tv in de kamer en op de slaapkamer…met Netflix en geweldig lieve mensen om me heen om het mee te delen! Ja je bent uitgenodigd! Ik kan inmiddels iets beter koken...vegetarischschchch ;-)