Paradise regained

23 mei 2020 - Nijmegen, Nederland

Lerende in de Koan (case 15) over de stokslagen voor Tozan, denk ik aan het Paradijs, het Hof van Eden. Daar waar Adam en Eva gelukkig leefden in harmonie met alles. Dit geluk ging verloren toen Eva de verleiding van het proeven van de verboden vrucht (van de boom van goed en kwaad) niet meer kon weerstaan. Haar verlangen naar de appel werd te groot om voorbij te laten gaan en toen uiteindelijk de slang haar ook nog eens aanspoorde om haar verlangens te volgen, nam ze een hapje van de appel wat voor haar het einde van het Paradijs betekende. Ze ervoer schaamte richting Adam, die nu zo anders voelde dan zij. Dat had ze nooit eerder opgemerkt en ze ging zichzelf bedekken. Wat moet Eva zich eenzaam hebben gevoeld. Natuurlijk wilde ze weer de heelheid ervaren en dacht dat wanneer Adam ook van de appel zou eten, ze zich weer met elkaar verbonden zouden voelen. Niets bleek minder waar. Ook Adam at van de appel en ervoer dat het verlangen naar de appel meer verlangens opwerkte. Waarom had God het verboden van deze appel te eten? Wilde hij het voor zichzelf houden? Afkeer was ontstaan. Adam zag hoe veel hij verschilde van Eva en van alle andere levende wezens in het Paradijs. En bovenal voelde hij de afgescheidenheid van het Goddelijke… Het ego was geboren.

apple-4831383__340

Sinds Adam en Eva uit het non-duale (Paradijs) traden door het volgen van hun verlangens, zijn ook wij, de nazaten van hen, op zoek naar heelheid. We voelen ons ten diepste verdeeld en verlangen naar weer heel zijn. Daarmee is de vicieuze cirkel compleet. Het verlangen is juist de oorzaak van de verdeeldheid. We zoeken heelheid in carriere, macht, geld en aanzien, in zintuigelijke genoegens als seks, Kunst, lekker eten, in drank en drugs maar ook in spiritualiteit en liefde. Het brengt ons soms heel dichtbij die heelheid maar doordat het gevoed is door dezelfde oorspronkelijke ego verlangens blijkt de heelheid keer op keer een toneelspel te zijn geweest met ons als acteurs.

Dat komt omdat ons Ego zoekt naar die heelheid…vanuit afkeer en verlangen. Maar juist die vicieuze cirkel is wat er doorbroken dient te worden. En dat is super moeilijk en tegelijk ook makkelijk. Super moeilijk als je het vanuit de dualiteit bekijkt en je ego aan het stuur blijft houden… En makkelijk als we ons  ten diepste realiseren dat dat ego een door ons zelf gefabriceerd fenomeen is en het dus niet bestaat. We leven namelijk nog steeds in het Paradijs! Of nou ja beter gezegd… het Paradijs is nooit weggeweest…De poorten zijn nooit gesloten en wij zijn ook nooit weggegaan…

22-maan

Hoe kan ik mijzelf terugvinden in het Paradijs? Of is dat niet mogelijk?
Net als de maan… de vingerwijzingen naar de maan zijn niet de maan… de maan die schijnt in het water is niet de maan… het ego is niet wie ik ben… Kan ik de maan zijn? Ik kan nooit de maan zijn…
Ik kan oplossen in het maanlicht.

Foto’s