Ontmoetingen met Boeddha

Karma en Dankbaarheid

Er zijn nu bijna 2 maanden verstreken…het zijn prachtige leerzame maanden geweest en gelukkig mag ik nog een maand. Het is erg bijzonder om te merken dat veel dingen vanzelf gaan en ik een groeiend vertrouwen ervaar in de loop der dingen…het gaat zoals het gaat en ik merk dat ik het ene na het andere cadeautje kan uitpakken. Soms is dat even overweldigend omdat ik me erg dankbaar voel en me dan afvraag waar ik het toch aan verdiend heb… In het laatste herken ik een bubbel wat interessant is om naar te kijken en van te leren… Want natuurlijk is er niet zoiets als ‘je verdiende loon’ krijgen…want wie heeft nu ziekte of lijden verdiend? Of alleen maar cadeautjes mogen uitpakken?  Karma bestaat in de boeddhistische filosofie wel en dat is wellicht een soort van ‘verdiende loon’ krijgen. Mijnsinziens is Karma een soort van referentiekader die je door je ervaringen en gedrag hebt ontwikkeld… een soort van bril die je werkelijkheid kleurt…als je het bijvoorbeeld heel normaal vindt om een leugentje te vertellen dan zal je ook eerder geneigd zijn dat van anderen te verwachten… of als het je is overkomen dat anderen leugens vertellen tegen je…ook dan kleurt dat je referentiekader en zul je, als je dat onvoldoende verwerkt hebt, moeite hebben om te kunnen vertrouwen. Waarom je dat moet overkomen, vind ik lastiger…want dat heeft dan weer met ouder Karma te maken… Verdiend of niet het maakt niet zoveel uit, ik zie het meer als leerstof… open staan voor alles wat zich aandient en er naar kunnen kijken…Wat vertelt het me? Wat kan ik ervan leren? Een leraar hier vertelde ons: goed Karma is slecht Karma en slecht Karma is goed Karma…Want als je alleen maar cadeautjes mag uitpakken…wat leer je dan? 

Dankbaarheid is denk ik de sleutel; zoals ik al eens in een eerder stuk schreef. Dankbaar voor alles wat zich aandient…de ‘goede’ maar ook de minder ‘goede’ dingen en dat vergt wijsheid en onthechting: het liefdevol loslaten van alles wat je dierbaar is. 

No mud no Lotus

Een mooie metafoor hierbij is de stenen boeddha die ik vond in de compost hoop…volledig onder de poep en drek. In diezelfde laag waar ik de Boeddha vond, had zich ook bruikbare mest gevormd die we over de pas, met nieuwe plantenzaden, bezaaide grond verdeelden. De nieuwe zaden voldoende voedsel gevend om te kunnen ontkiemen… Zo is zelfs de dood voedend en de kringloop compleet. Natuurlijk zijn deze situaties in je hele leven te herkennen: daarvoor hoef je echt niet naar een Zencentrum…maar een Boeddha vinden in een mesthoop…die kans is toch echt groter hier ;-)

Fukudo

Vorige maand zijn we ook gestart met ‘tempeltraining’. Tijdens de meditaties en ceremonies zijn er verschillende posities die belangrijk zijn voor de structuur en de gehele 'show'. Als beginnend zenstudent krijgen we eerst de gemakkelijke taken toebedeeld en naar gelang hoe dat gaat, steeds een wat meer verantwoordelijke taak. Zo begonnen we met Monitor: het verwelkomen en helpen van gasten in de zendo. Daarna Fukudo: het uitnodigen van de sangha (de mensen die komen mediteren) voor de meditatie via het, volgens een structuur, slaan op een houten blok: de Han. Je moet 20 minuten voor aanvang aanwezig zijn voor je voorbereidingen en om precies een kwartier voor aanvang open je met 4 slagen op de Han. Dan zijn er 3 rondes waarin je precies op een bepaald moment slagen op de Han moet geven. Tijd is dus heel belangrijk en het komt op de seconde precies. 

De derde dag dat ik Fukudo was, had ik eerder vrij gekregen van mijn dagelijkse samu taak en ik was alleen de natuur ingegaan. Het was 14.30 en om 17.00 moest ik in ieder geval terug zijn om me in mijn zenkleding te hijsen om, om 17.10 mijn taak als Fukudo te kunnen doen. Ik besloot dat ik om 16.30 terug wilde zijn om ook nog een douche te kunnen nemen… Ik nam een route waarvan ik het begin niet kende maar dat zo halverwege over zou gaan in een route die ik al eens eerder met anderen had gelopen. Het was een prachtige wandeling en al gauw bleek de tijd heel snel te gaan…het was natuurlijk berg op… Goed halverwege besloot ik het halve uurtje douchen maar te skippen om de volle tijd aan de wandeling te kunnen besteden zodat ik de route die ik wilde, kon belopen. 

Verdwaald

Toen ik op het punt kwam, waar ik de route zou moeten herkennen, bleek dat iets minder het geval… Die ene keer dat ik er had gelopen lag er sneeuw en nu niet… heel soms zag ik iets bekends en ik moet zeggen ik werd toch ook wel een beetje zenuwachtig… In mijn tijdsberekening had ik gerekend bergafwaarts te kunnen lopen…maar ik ging dan weer omlaag en dan toch ook weer omhoog… De tijd vloog voorbij en ik zweette peentjes… 

Het was nu niet meer mogelijk om om te keren dan zou ik zeker te laat komen… maar waar moest ik nu precies heen? Ik keek op de kaart en verzekerde mijzelf dat ik goed liep. Dat bracht mij tot bedaren zodat ik weer kon genieten van de uitzichten…Totdat ik op het laatste stuk echt helemaal niets meer herkende…en het was inmiddels 16.30… 

Het zou toch niet zo zijn dat ik was verdwaald? Niet juist nu ik Fukudo was… Het was mijn verantwoordelijkheid om de tijd aan te geven…en dan te laat komen?…nee toch dat kan echt niet! 

Heeft een zwarte labrador Boeddha natuur?

Mijn gedachten gingen met me aan de haal en ik liep half rennend terug, hopende dat ik iemand tegen zou komen, die me de weg zou kunnen wijzen. Tijdens de gehele wandeling was ik 3 mensen tegen gekomen die hun hond aan het uitlaten waren en dat centreerde zich vooral rondom een bepaald gebied… Ik nam me voor om daar naar terug te gaan…weer bergop… 

Zag ik daar een schim van een zwarte labrador? Ik rende naar die plek en ja hoor ik zag ook het baasje, die ik een half uur eerder vrolijk had begroet, bijna een bocht omgaan. Ik riep:’ Hello….Can you help me? I think I’m lost…’ Ze hoorde me gelukkig en was heel behulpzaam. Ze vroeg me waar ik naartoe moest. ‘Naar de weg…’ zei ik… maar toen ik ter verduidelijking erbij vertelde dat ik naar Upaya terug moest, wist ze meteen waar ik het over had. Ze zou er het komende weekend een cursus komen volgen en bood aan om me met haar auto terug te brengen. Precies om 16.59 zette ze me af… ik haastte me naar mijn kamer om me om te kleden en met een nog steeds rood aangelopen hoofd, stond ik 10 minuten later mijn buigingen te doen voor mijn taak als Fukudo…gehaald! 

Tijdens het weekend had ik de kans om Nicole (zo heet deze behulpzame Boeddha) wat beter te leren kennen en ze bleek  ook nog eens prachtige meditatieve muziek te maken! Zie http://www.neillspace.com