Ik ben er niet...

26 november 2017 - Camprodon, Spanje

Waar ben ik?

Weer een nieuw bericht van mij maar nu vanuit Europa.

Na een korte periode in Nederland te zijn geweest waarin ik op een kat plus huis paste, halsoverkop naar een andere opslag moest verhuizen en daardoor maar een paar bijklets bezoekjes kon doen; ben ik nu tot ergens half Februari in Zentempel Keiryuji in Catalonië…

Ja Catalonië en geen Spanje…of toch wel Spanje…Heel belangrijk nu met alle perikelen over een wel of niet onafhankelijk Catalonië. Best in het oog springend ook al die gele lintjes en de ‘Si’ of de Catalonische vlag met een ster erin. Erg vreemd overigens dat er politici vastgezet kunnen worden omdat ze onafhankelijkheid willen…in een democratie… en dat de EU dan niks doet… Maar goed ik ben hier niet vanwege de politiek hoewel je er hier dus niet omheen kan. Zelfs al zit ik op een berg in the middle of nowhere. Being nowhere…’no where’ of ‘now here’ haha grappig hoor… nergens zijn is Hier Nu zijn… Any way ik ga het taalspelletje dit keer verder maar niet aan…of…nou ja ik kon het dus even niet laten ;-)

Toerist

Ook kon ik het natuurlijk niet laten om van de situatie gebruik te maken en een paar dagen de toerist uit te hangen. Ik zou namelijk op Barcelona vliegen en vandaar verder reizen naar het noorden. Omdat ik de Sagrada Familia van Gaudi alleen nog maar op afbeeldingen had gezien, had ik besloten om er een dag in Barcelona aan te plakken om dit in levende lijve te gaan zien. Toen ik dit plan vertelde aan een vriendin, werd ze erg enthousiast en wilde graag mee naar Barcelona. We besloten er een paar dagen van te maken samen. Op het programma stond de Sagrada Familia, Parc Guell en het strand! Ik had al een Air B&B voor mijzelf geboekt maar de veel grotere en luxere Air B&B die de vriendin vervolgens boekte was groot genoeg voor ons beide en natuurlijk veel gezelliger zo met z’n tweeën.

Het zou toch niet…

Een kleinigheid was dat ze op de dag van vertrek vertelde dat ze aan de de eigenaren Serge en Jorge door had gegeven wanneer we precies aan zouden komen waarop er totaal geen reactie was gegeven… Even een klein onbehaaglijk gevoel…het zou toch niet… Meteen was het gevoel weer weg door de opwinding van het reisavontuur. Geen lange vliegreis dit keer en gewoon met de auto naar Eindhoven…Het voelde alsof ik gewoon even op reis ging…helemaal niet voor 4 maanden…en ach ja afstand is zo relatief…voor 50 euro vliegen ben ik dezelfde dag weer in Nederland…voelt toch anders dan helemaal naar de Verenigde Staten…terwijl dat ook in 1 dag kan…zeker met het tijdsverschil.

Maar goed we kwamen aan in Barcelona, namen de metro naar de wijk ‘Badal' en we liepen, iets vroeger door de meezittende reis, naar het adres van onze Air B&B. Het viel me op dat de wijk wat louche oogde…of tenminste hoe verder we liepen hoe meer de sfeer van de omgeving leek te veranderen. Aangekomen bij het adres belden we aan…Een groot wittig uitgeslagen, betonnen complex met een stuk of wat bellen…de deur ging niet open. Het waren een aantal bellen  zonder namen dus ik drukte op ze allemaal. Geen enkel antwoord. We waren wat vroeg dus we besloten te wachten. Er kwam een jonge vrouw met een kinderwagen aanlopen, die warempel bij ons in het complex moest zijn… We vroegen in ons beste Spaans naar Serge en Jorge maar ze schudde haar hoofd de namen kwamen haar niet bekend voor…is het dan een Air B&B? No… no zei ze…het adres klopte echter wel…Ze liet de voordeur voor ons open staan. We werden nu wel een beetje zenuwachtig maar toch het was nog niet de doorgegeven tijd…De vriendin besloot te bellen naar de eigenaren maar de telefoonnummers werken beide niet. Ook op de site van Air B&B werden we niet veel wijzer… Na een kort uitstapje naar wat een eventueel ander adres zou kunnen zijn besloten we toch voor de deur te blijven wachten. De tijd die we hadden doorgegeven als aankomst tijd was inmiddels met een half uur verstreken…Het begon al een beetje schemerig te worden en ik merkte aan mijzelf dat ik de volgende stap aan het voorbereiden was: nog voor het echt donker zou worden een ander hotel/hostel/ B&B of wat dan ook vinden voor de aankomende nacht. De vriendin echter had het lumineuze idee om even bij de tegenover het adres gelegen winkeltje te vragen of er nu wel of niet een Air B&B op dit adres zat… Het bleek de gouden greep. De vrouw van het winkeltje bleek a. een beetje engels te spreken,  b. de eigenaresse! van de Air B&B te kennen en c.ook nog te weten hoe we met haar in contact konden komen. In een paar appjes en een kort telefoontje stond ‘Anna’ in een paar minuten voor de winkel. Zij was de zus van Jorge en beheerde de Air B&B…we konden naar binnen!! Het appartement bleek verder volledig op orde en onze stedentrip bleef daarna vrij van onprettige opwindingen. De Sagrada Familia is prachtig overigens en zeker de moeite waard om ook helemaal van binnen te zien!!! Ook de andere dagen waren heerlijk een superfijne inleiding voor mijn nieuwe Zen avontuur. 

Op m'n plek

Vanuit Barcelona is het een uur of twee met de trein naar Ripoll en daarna nog een half uur met de bus naar Camprodon. Vanuit Camprodon werd ik opgehaald met de auto om nog een half uur door de bergen te rijden naar Keiryuji.

Het is hier prachtig gelegen midden in de Pyreneeën. De bergen om ons heen zijn geel met rood, bruin en groen gekleurd. Elke dag schijnt ongeveer de zon. Het komt veel voor dat ik in mijn hempie in de tuin aan het werk ben, heerlijk! De Zentraining is hier erg gericht op verdieping van de beoefening en we werken veel met Koan (Volgens Wikipedia: een koan is een korte weergave van een dialoog die kernachtig een aspect van de boeddhistische leer weergeeft en is bedoeld om iemand inzicht in de leer te testen. In Ch’an en Zenboeddhisme worden ze gebruikt om leerlingen inzicht te laten verkrijgen in de ware aard van de eigen geest.) Dat verdieping van de persoonlijke beoefening bovenaan staat ervaar ik als erg fijn want door dat vele contact met de leraar, de voortdurende resonantie van de Koan in alles wat ik doe, het vele mediteren en niet uit te vlakken: de gigantische impact van de natuur en stilte,  voel ik me op m’n plek.

Ik heb een eigen caravan waar ik ook een klein gaspitje heb en een plaswc. Voor de grote boodschap en douchen is er een buiten plek. Wat mij betreft de mooiste plek van het terrein om het prachtige uitzicht. Het buiten poepen en douchen is daardoor een feest en de kou valt ook mee. 

Foto’s

9 Reacties

  1. Fem:
    26 november 2017
    Geweldig mooi geschreven schat..!!!
    Wat heb je weer een super mooie plek uitgezocht...schitterend! !!
    Veel succes...wees niet te streng voor jezelf!!
    Dikke knuffel!!!!
  2. Steffie:
    26 november 2017
    Klinkt heel goed en weer een nieuw avontuur! Christel in een caravan...ja! Geniet ervan en ik geniet mee via jouw verhalen :-) X Stef
  3. José Stolk:
    26 november 2017
    Wat een fijne belevenissen Christel! Mooi verhaal weer! Liefs José
  4. Christien Miedema:
    26 november 2017
    Prachtig Christel, wat een mooie avonturen! xx Christien
  5. Marijke:
    26 november 2017
    Ha Christel,leuk om weer te kunnen lezen wat je allemaal beleeft! Geniet er van, klinkt als een fijne plek (behalve dat grote boodschap verhaal met het mooie uitzicht.....hihi
    Liefs Marijke
  6. Esther Ekkel:
    26 november 2017
    Klinkt weer super!!!! ❤️💋
  7. Silvia:
    27 november 2017
    Hola Christel, wat mooi!!!! Het lijkt me een superplek en bezigheden... hoe ga je naar deze reizen en ontwikkelingen verder...? Heb je al ideeen? Of laat je het bij het "now here". Ben benieuwd!
    Mijn Mönchengladbach"trip" voelt nog steeds heel goed. Het blijft wel een uitdagng om niet te verdwijnen in de zoog van routine en de gemakken van het westerse warmluilekkerleven. Groetjes naar de mooie pyreneeen XXX Silvia
  8. Irene:
    28 november 2017
    Leuk en fijn voor je! 😊
  9. Gina:
    28 november 2017
    We vroegen ons op het werk al af waar je nu zou zijn. Al weer op een fijne plek, maar nu wat dichterbij. Heel veel plezier de komende tijd en ik zie uit naar je komende belevenissen. Hartelijke groeten.